Blog

Mianowicie do właściwości sądów rejonowych, bez względu na wartość przedmiotu sporu, należą sprawy z zakresu prawa pracy:

• o ustalenie istnienia stosunku pracy;
• o uznanie bezskuteczności wypowiedzenia stosunku pracy;
• o przywrócenie do pracy i przywrócenie poprzednich warunków pracy lub płacy oraz łącznie z nimi dochodzone roszczenia o odszkodowanie w przypadku nieuzasadnionego lub naruszającego przepisy wypowiedzenia;
• rozwiązania stosunku pracy;
• kar porządkowych i świadectwa pracy oraz roszczenia z tym związane.

 

Przykład

Jan Kowalski został zatrudniony na stanowisku dyrektora. Jednak na mocy nowego zarządu spółki został z nim rozwiązany stosunek pracy wbrew obowiązującym przepisom, dlatego złożył pozew o uznanie bezskuteczności wypowiedzenia i zażądał 81 000 zł odszkodowania. Mimo, że dochodzona kwota odszkodowania przekracza 75 000 zł, to właściwym w tej sprawie jest sąd rejonowy, ponieważ Jan Kowalski żąda uznania wypowiedzenia za bezskuteczne.

 

 

Pracodawca powodem

 

Najczęściej pracodawca składając pozew dochodzi kwot pieniężnych z tytułu:

• odszkodowania za  naruszenia zakazu konkurencji;
• odszkodowania za wyrządzoną szkodę umyślnym działaniem pracownika;
• nierozliczenie się przez pracownika z powierzonych mu składników zakładu pracy;
• odszkodowania za porzucenie pracy przez pracownika;
• nienależnie pobranych zaliczek.

 

Przykład

Jan Nowik został zatrudniony na stanowisku handlowca i oprócz samochodu służbowego miał do swojej dyspozycji także komputer i telefon komórkowy. Po zakończeniu stosunku pracy, Jan Nowik zatrzymał komputer i telefon i mimo wezwań byłego pracodawcy nie zwrócił tych przedmiotów. W związku z tym pracodawca zmuszony był złożyć pozew do sądu pracy. 

 

Właściwość miejscowa sądu

 

Powództwo w sprawie z zakresu prawa pracy można wytoczyć bądź przed sąd ogólnie właściwy dla pozwanego, bądź przed sąd, w którego obszarze właściwości praca jest, była lub miała być wykonywana. Wybór sądu należy wówczas do osoby, która inicjuje proces poprzez złożenie pozwu.

Jest to modyfikacja, ponieważ do dnia 6 listopada 2019 r., można było wytoczyć powództwo także  przed sądem, w okręgu którego znajdował się zakład pracy. Teraz jest to niestety nie możliwe.

Najczęściej pracodawca pozywając byłego pracownika składa pozew do sądu, w okręgu którego zamieszkuje były pracownik. Adres zamieszkania pracownika znajduje się w jego danych osobowych, ale to nie jest równoznaczne z faktem, że faktycznie pod tym adresem pozwany przebywa.

 

Pozew

 

Pozew jest pierwszym pismem procesowym i musi zawierać elementy, których brak spowoduje, że sąd wezwie powoda do uzupełnienia barków formalnych w przeciągu tygodnia. Jeśli powód nie zastosuje się do wezwania sądu, wówczas sąd nie nadaje biegu takiemu pismu i nie dochodzi do sporu sądowego miedzy powodem a pozwanym.

 

By ustrzec się zarzutowi braków formalnych, pozew musi zawierać następujące elementy:

• oznaczenie sądu, do którego jest skierowany;
• imiona i nazwiska lub nazwy stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników;
• oznaczenie miejsca zamieszkania lub siedziby i adresy stron;
• oznaczenie rodzaju pisma;
• oznaczenie przedmiotu sporu;
• osnowę wniosku lub oświadczenia;
• w przypadku gdy jest to konieczne do rozstrzygnięcia co do wniosku lub oświadczenia – wskazanie faktów, na których strona opiera swój wniosek lub oświadczenie, oraz wskazanie dowodu na wykazanie każdego z tych faktów;
• podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika;
• odpis pozwu dla przeciwnika procesowego;
• wymienienie załączników.

Bardzo istotnym, a wręcz niezbędnym jest określenie przez powoda jakiej wartości przedmiotu sporu dochodzi. Ma to bezpośrednie przełożenie na wysokość opłaty sądowej, którą musi uiścić powód, by sąd zajął się sprawą.

 

Wysokość opłaty sądowej z zakresu prawa pracy

Wartość przedmiotu sporu w złotych	Opłata sądowa za pozew w złotych
do 500	30
od 500 do 1500	100
od 1500 do 4000	200
od 4000 do 7500	400
od 7500 do 10 000	500
od 10 000 do 15 000	750
od 15 000 do 20 000	1000
powyżej 20 000	5%, ale nie więcej niż 20 000

 

Przykład

Anna Frankowska wniosła pozew do sądu przeciw zwolnionej pracownicy, jednak nie załączyła dowodu opłacenia opłaty sądowej w wysokości 400 zł. Sąd wezwał powódkę do usunięcia tego braku formalnego w terminie tygodnia od otrzymania wezwania. Anna Frankowska dokonała wpłaty dopiero po 10 dniach od otrzymania wezwania, wzwiązku z czym sąd zwrócił jej pozew i opłatę w wysokości 400 zł. Gdyby opłatę wniosła w wyznaczonym terminie, wówczas sąd nadałby bieg sprawie.

 

Doręczenie pozwu pozwanemu

 

Gdy sąd stwierdzi, że pozew zawiera wszelkie niezbędne elementy, wówczas zarządza doręczyć jego odpis pozwanemu na adres wskazany właśnie w pozwie. Pozew doręcza się pozwanemu za pomocą Poczty Polskiej. W sytuacji, gdy listonosz nie zastanie adresata pozostawia w skrzynce awizo, by ten odebrał pismo w placówce pocztowej w terminie 7 dni. Po upływie tego terminu ponownie doręcza awizo. Po dwukrotnym bezskutecznym awizowaniu, pozew jest zwracany do sądu.

 

Gdy pozew nie zostanie doręczony pozwanemu, to wówczas sąd, a dokładnie przewodniczący zawiadamia o tym powoda, przesyłając mu przy tym odpis pisma dla pozwanego i zobowiązując do doręczenia tego pisma pozwanemu za pośrednictwem komornika. Jest to zupełnie nowe rozwiązanie, bowiem do tej pory sąd przyjmował, że drugie nie podjęte awizo oznaczało doręczenie pozwu.

 

(!!!!!) Doręczenie pozwu przez komornika kosztuje 60 zł. Opłatę pobiera się za doręczenie na jeden adres oznaczonego pisma w sprawie, niezależnie od liczby adresatów tego pisma tam zamieszkałych i liczby podjętych prób doręczenia. Dodatkowo, gdy komornik jest zobowiązany do podjęcia czynności zmierzających do ustalenia aktualnego adresu zamieszkania adresata opłata wzrasta o 40 zł (!!!!!)

 

Po doręczeniu pozwu przez komornika, pracodawca w terminie dwóch miesięcy od dnia doręczenia mu zobowiązania sądu musi złożyć do akt potwierdzenie doręczenia pisma pozwanemu za pośrednictwem komornika. Może on także zwrócić pismo do sądu i wskazać aktualny adres pozwanego lub dowód, że pozwany przebywa pod adresem wskazanym w pozwie.

 

Gdyby jednak nie udało się doręczyć pozwu pracownikowi nawet przez komornika, wówczas istnieje jeszcze możliwość wniesienia wniosku do sądu o ustanowienie kuratora dla osoby nieznanej z miejsca pobytu. Dopiero doręczenie pozwu kuratorowi staje się skuteczne i rozpoczyna proces sądowy.