Jakie skutki w zakresie rozliczeń z ZUS wywołuje decyzja ustalająca płatnika składek?



ZUS ma możliwość uznać, iż w stosunku do pracowników lub osób zatrudnionych na podstawie umowy zlecenie lub umów o podobnym charakterze, płatnikiem składek jest inny podmiot niż ten, który dotychczas dokonywał zgłoszenia wskazanych osób do ZUS.


Organowi rentownemu uprawnienie przysługuje po przeprowadzeniu kontroli lub postępowania wyjaśniającego (administracyjnego).


Jak wygląda proces ustalania płatnika?

I ETAP – postępowanie kontrolne lub wyjaśniające

Zakład Ubezpieczeń Społecznych ma ustawowe uprawnienie do przeprowadzenia postępowania kontrolnego lub wyjaśniającego w zakresie wykonywania przez płatników składek obowiązków z zakresu ubezpieczeń społecznych.


II  ETAP– wydanie decyzji

W przypadku, gdy w toku postępowania, w związku z zebranymi dowodami ZUS uzna, iż podmiot zgłaszający do ubezpieczeń pracowników bądź zleceniobiorców nie jest faktycznym płatnikiem składek, wydaje decyzję. 

Adresatami wskazanej decyzji są:

  • podmiot „zgłaszający do ubezpieczeń”;
  • płatnik składek ustalony przez ZUS.

W wyniku decyzji podmiot, który został ustalony jako płatnik składek, ma zadłużenie na rzecz ZUS, a podmiot, który dotychczas zgłaszał ubezpieczonych, ma na koncie „nadpłatę”, ponieważ składki opłacane przez niego okazały się nienależne.


III ETAP– wzajemne rozliczenia

Po uprawomocnieniu się decyzji, ZUS:

  • sporządza za nowo ustalonego płatnika składek dokumenty związane z ubezpieczeniami społecznymi, określone w ustawie systemowej za okres wskazany w decyzji, uwzględniając w nich dane o świadczeniach wypłaconych przez podmiot niepełniący funkcji płatnika, podlegających rozliczeniu w ciężar składek na ubezpieczenia społeczne,;
  • składki nienależnie opłacone przez podmiot „zgłaszający”, zalicza z urzędu na poczet zadłużenia
    z tytułu składek, które powstało u ustalonego w decyzji płatnika składek.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że przepis umożliwiający odzyskanie nadpłaconych składek nie ma zastosowania dla „podmiotu zgłaszającego” i podmiot ten nie ma możliwości, by odzyskać opłacone przez siebie składki.


WAŻNE!

Korekty w przypadku zaistniałej sytuacji zostaną wykonane przez ZUS z urzędu, co oznacza, że  płatnik składek i „podmiot zgłaszający” nie przeprowadzają ich we własnym zakresie.



Jak wygląda proces rozliczeń w praktyce?


PRZYKŁAD:

Spółka A (spółka córka) jest podmiotem zależnym w stosunku do spółki B (spółka matka). Spółka A miała zawarte umowy zlecenia od dnia 1 maja do dnia 31 grudnia 2020 r. z 30 osobami podlegającymi wyłącznie ubezpieczeniu zdrowotnemu. Umowy były zawarte ze spółką A, ale realizowane na rzecz spółki B, w której zleceniobiorcy byli zatrudnieni na podstawie umowy o pracę, za wynagrodzeniem minimalnym.

Podczas przeprowadzonej kontroli, ZUS wydał decyzję ustalającą, że faktycznym płatnikiem składek w odniesieniu do 30 zleceniobiorców jest spółka B. Spółka A została zatem przez ZUS uznana za „podmiot zgłaszający do ubezpieczeń”, który nienależnie opłacał składki.

W związku z uprawomocnieniem się decyzji, tj. po upływie terminu na wniesienie odwołania, Zakład Ubezpieczeń Społecznych z urzędu:

  1. W spółce A skorygował dokumenty zgłoszeniowe i rozliczeniowe i tym samym wyrejestrował
    z ubezpieczeń 30 zleceniobiorców. Wobec tego na koncie spółki A powstała nadpłata składek na ubezpieczenie zdrowotne;
  2. W spółce B dokonał korekty dokumentów rozliczeniowych, ustalając w raportach imiennych podstawy wymiaru składek w kwocie stanowiącej sumy przychodów z tytułu umów o pracę (ze spółką B) oraz umów zlecenia (ze spółką A). W konsekwencji na koncie płatnika powstało zadłużenie. Zakład Ubezpieczeń Społecznych z urzędu zapisał kwotę składek opłaconych przez spółkę A na koncie spółki B, zaliczając ją na poczet ustalonego przez ZUS zadłużenia.


Masz dodatkowe pytania? Skontaktuj się z nami poprzez formularz kontaktowy!