Blog

ZUS odmawiał prawa do świadczenia postojowego, jeśli przychód osiągnięty w ciągu dwóch ostatnich miesięcy wynosił po 0 zł, argumentując to faktem braku spadku obrotu o 15 %. Sądy korygują teraz błędną interpretację ZUS i przyznają prawo do zasiłku.

Świadczenie postojowe jest jedną z form pomocy oferowanej przedsiębiorcom przez państwo podczas pandemii Covid-19. Zostało wprowadzone przez tzw. „tarczę antykryzysową”.

Według pkt 3 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych: „Świadczenie postojowe przysługuje, gdy w następstwie wystąpienia COVID-19 doszło do przestoju w prowadzeniu działalności, odpowiednio przez osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą (…)”.

Kiedy należy się świadczenie postojowe?

Świadczenie postojowe należy się osobie prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą, jeżeli:

• rozpoczęła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej przed dniem 1 kwietnia 2020 r.;
• nie zawiesiła prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej;
• przychód z prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskany w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku o świadczenie postojowe, był o co najmniej 15 % niższy od przychodu uzyskanego w miesiącu poprzedzającym ten miesiąc;
• zawiesiła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej po dniu 31 stycznia 2020 r.;
• nie podlega ubezpieczeniom społecznym z innego tytułu, chyba że podlega ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

PRZYKŁAD:

Pan Grzegorz prowadzi hotel na Mazurach. W związku z obostrzeniami powstałymi w czasie pandemii Covid-19, Pan Grzegorz nie może prowadzić działalności gospodarczej, co wiąże się z tym, że nie może zarabiać. Jego miesięczny przychód wynosi 0 zł. Hotelarz w maju 2020 r. złożył wniosek o przyznanie świadczenia postojowego. ZUS odmówił przyznania Panu Grzegorzowi świadczenia postojowego, gdyż według ustawy nie spełnia on koniecznych do jego uzyskania warunków.

Z powyższego wynika, że przychód Pana Grzegorza z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej z miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym złożony został wniosek o świadczenie postojowe (kwiecień 2020 r.), nie był o co najmniej 15 % niższy od przychodu, który uzyskano w miesiącu poprzedzającym (marzec 2020 r.), gdyż w obu tych miesiącach przychód nie został w ogóle osiągnięty i wynosił 0 zł. Przychód w wysokości 0 zł nie może zmniejszyć się o 15 % w porównaniu z przychodem, który wynosi 0 zł. Jednak ZUS w takiej sytuacji odmawiał prawa do świadczenia postojowego.

Gdyby sądy nie zaczęły dokonywać wykładni funkcjonalnej obowiązującej ustawy, Pan Grzegorz oraz inni hotelarze, bądź osoby prowadzące działalność gospodarczą, która podczas pandemii została całkowicie zakazana – ucierpiałyby najbardziej, ponieważ nie dość, że nie mają oni możliwości legalnego zarobku w związku z prowadzeniem swojej działalności gospodarczej, to według ustawy nie należy im się pomoc ze strony państwa.

Mimo, że przepisy ubezpieczeń społecznych mają charakter bezwzględnie obowiązujący, sądy zaczęły stosować przepisy tego prawa na korzyść wnioskodawcy z uwzględnieniem reguł słuszności, a więc wydawane są wyroki przyznające świadczenia postojowe przedsiębiorcom prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą, których przychód z prowadzenia tej działalności uzyskany w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku wyniósł 0 zł.

Czy wypełnianie gotowych wniosków o przyznanie świadczenia postojowego jest dobre?

Za każdym razem, gdy wypełniamy jakiś wniosek korzystamy z przygotowanego już wzoru, danej formuły. Nie jest to najlepsze rozwiązanie dla przedsiębiorców, których przychód uzyskany w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku o świadczenie postojowe był zerowy. Tacy przedsiębiorcy nie mogą dopisać do swojego wniosku wyjaśnień odnośnie uzyskanego przychodu, co w konsekwencji może skutkować odrzuceniem go przez ZUS.

W czasie obecnego kryzysu, ustawodawcom powinno zależeć na poprawie a nie na pogorszeniu sytuacji przedsiębiorców. Aby państwo mogło w dalszym ciągu funkcjonować, przedsiębiorstwa nie mogą upadać a przepisy nie mogą dyskryminować osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, którzy i tak są w najgorszej sytuacji przez coraz to nowe obostrzenia.

Sądy powinny korygować niedoskonałości legislacyjne, tak by jak najbardziej pomóc branżom dotkniętych pandemią.

Podstawa:

– wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 2 września 2020 r., sygn. akt: IV U 1195/20, 

– wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 października 2020 r., sygn. akt: XIV U 1451/20.

-wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 23 listopada 2021 r., sygn. akt: VIII U 1403/20,